KAĞIZ GƏMİ
Hər gün əlləşirəm fırtınalarnan,
Əl boyda avardı əlimdə qələm;
Bir ucsuz-bucaqsız söz dənizində
Bir kağız gəmiynən üzüb gedirəm.
Birgün yem olacam bu dalğalara,
Deyəsən, axırım çatıbdı mənim.
Neçə illər boyu bax bu dənizdə
Neçə gəmilərim batıbdı mənim.
Çətindi – bu boyda axına qarşı
Əl boyda bir kağız gücündə olmaq;
Çətindi – dünyada bir ömür boyu
Bir kağız gəminin içində olmaq.
BİR KAĞIZ ÜSTÜNDƏ
Bu adam qələmə bənzəyir, Allah,
Qələmə bənzəyir bütün boyuynan;
Əl boyda bir qələm neyləyə bilər
Bir kağız üstündə bu oyunuynan?
Kağıza söykənib bu Yer üzündə,
Başqa nə yeri var, nə yurdu onun;
Elə bil kağızın üstündə gəzir,
Bütün addımları şeyirdi onun.
Bu adam qələmdi başdan-ayağa,
Hər gün işi-gücü – varaq çevirmək…
Bəs hardan Allahın ağlına gəlib
Onu adam kimi qələmə vermək?
NEFT QUYULARI
Eh, bu torpağa yıxılmaq
Mənim alnıma yazılıb;
Hər gün ayağım altında
Neft quyuları qazılıb.
Quyular qazılıb mənə,
Dərindi quyum quyudan;
Görün, nə boyda neft çıxır
Mənim düşdüyüm quyudan!..
Bütün kökümü qazırlar,
Bütün soyumu qazırlar…
Hər gün bu doğma torpaqda
Mənim quyumu qazırlar.
NEFT AXINI
Neft axıb sel kimi gəldi,
Neft axıb evləri yıxdı;
Baxırsan, içi boşların
Hamısı üzə çıxıbdı.
Neft axıb sel kimi gəldi,
Yıxıldı daxmalar-damlar;
Mən bu ölkədə boğuldum,
Saman çöpüdü adamlar.
Mən bu ölkədə böyüyüb,
Boğulmaq yaşına çatdım;
Aldandım, saman çöpləri,
Sizi adama oxşatdım.
BİR İÇİM SU
Mən səni içə bilmirəm,
Neyləyim, sən su deyilsən;
Sən neft quyususan, Vətən,
Sən su quyusu deyilsən.
Baxıram, bütün sifətin
Görsənir quyularından;
Ay Vətən, gözüm su içmir
Heç sənin quyularından.
Bu yad quyular içində
Bir doğma quyun yoxdumu?
Vətən, qan içə bilmirəm,
Bir içim suyun yoxdumu?!
ZAMANIN NƏBZİ
Baxsana, ağızlar sözündən qaçır,
Baxsana, sifətlər özündən qaçır;
Adamlar yaşayır zarafatyana,
Adamlar adamın gözündən qaçır.
Dünya zarafatdı başdan-ayağa,
Yer göyün altından qaçır, deyəsən;
Sən bu zarafatı tuta bilmədin,
Çox ciddi yanaşdın bu dünyaya sən.
Getmədin hamının getdiyi yolnan,
Yox, sən o addımı ata bilmədin;
Zamanın nəbzi də bir zarafatdı,
Sən bu zarafatı tuta bilmədin.
Bax bütün barmaqlar səni göstərir,
Baxsana, dünyanın önündə təksən…
Sən bu zarafatı tuta bilmədin,
Gülüş hədəfinə çevriləcəksən.
KÖLGƏ SIRASI
Həmişə kölgələr əyildi burda,
Həmişə ölçülər pozuldu burda;
Baxırsan, kiminin boyu uzundu,
Kiminin kölgəsi uzundu burda.
Həmişə yerimiz əyridi bizim,
Həmişə əzildik-büzüldük elə;
Düzülə bilmədik boy sırasıynan,
Kölgə sırasıynan düzüldük elə.
Həmişə kölgələr danışdı burda,
Susduq kölgə kimi, səs-küy olmasın…
Yox, burda kiminsə kölgəsi gərək
Kiminsə üstündən əskik olmasın.
PLASTİK ÇİÇƏKLƏR
Plastik çiçəklər çoxalır yaman,
Plastik çiçəklər baxmır ki vaxta;
Köküynən torpaqda olmayanları
Nə külək qorxudur, nə də ki şaxta.
Kökü olmayanlar qış-yaz tanımaz,
Kökü olmayanlar görməz Günəşi…
Plastik çiçəklər çoxalır yaman,
Getdikcə bu dünya plastikləşir.
Dünya öz ətrini itirir daha,
Allah göstərməsin ən betərini!..
Plastik çiçəklər gözə soxurlar
Hər gün öz plastik sifətlərini.
Dərd təkcə plastik çiçəklər deyil,
Yox, daha işimiz qalıb Allaha;
Plastik adamlar çoxalır yaman,
Plastik sifətlər çoxalır daha.
DAĞ
Dağı-dağ üstə qoydum…
Və düzdə qaldım, axır;
Daşı-daş üstə qoymaq
Əlimdən gəlmir axı.
Can qoydum bu dağlara,
Hamısı – boş-havayı;
Eh, dağın nəyi var ki,
Ucalıqdan savayı.
Dağı-dağ üstə qoydum,
Nə var ki, bundan asan;
Mən də adam olardım,
Daşı-daş üstə qoysam.
BU TORPAQ DEYİLƏN ŞEY
Çox da boyuna baxma
Bu dağların-daşların;
Nəsə, ikiüzlüdü
Bu torpaq deyilən şey;
Yeyəndə toxlarındı,
Qoruyanda – acların.
Torpağın dar günündə
Toxlar qarnına qıymaz;
Aclar öz sinəsini
Yenə verər qabağa;
Yenə acları çağır
Torpağı qorumağa.
Torpağın dar günündə
Toxlar gözə görünməz;
Bu torpaq deyilən şey
Toxqarına qorunmaz.
QURD VƏ QUZU
Qolumda qurd gücü var,
Qurd dişidi dişlərim;
Amma quzu işidi
Mənim bütün işlərim.
Qaynayan qurd qanıynan
Damarlarım çatlayır;
Amma yenə içimdə
Qurd quzuynan otlayır.
Ha yana gedirəmsə,
Məni tuturlar daşa…
Di gəl, qurd ola-ola
Bir quzu kimi yaşa!
LƏLƏK
Şairlər yer üzünün
Yolunu öyrəndilər;
Lələkdən qələm düzəldib
Göydən yerə endilər.
Qanadlar yavaş-yavaş
Unutdu öz yerini;
Şairlər unutdular
Göydən gəldiklərini…
…Məni bu yer üzündə
Vurdular yerdən-yerə;
Qələmdən lələk düzəldib
Qayıdıram göylərə.
BİR QƏLƏMƏ
Bir varaq da bir yarpaqnan doğmadı,
Çiçək kimi açıb-solub bir zaman;
Qarşımdakı cansız, quru bir kağız
Bir çiçəkli ağac olub bir zaman.
Götürürəm bir qələmi bel kimi,
Şum qoxuyur şırım-şırım yazıdan;
O kağızı torpaq kimi əkirəm,
O ağacı göyərdirəm təzədən.
Bu torpağa bir qələmə sancıram,
Cana gəlir puçur-puçur beləcə;
Qarşımdakı cansız, quru bir kağız
Bir qələmnən çiçək açır beləcə.
GÜZGÜ
Güzgüyə baxanda çaşıb qalıram,
Görürəm, o deyil mən görən daha;
Güzgüdə özümə baxdığım zaman
Elə bil atamı görürəm daha.
Görünən odu ki, biznəndi bu yol,
Görünən odu ki, biznəndi bu baxt…
Eh, birvaxt atam da bu yaşda idi,
Bu yaşda olacaq oğlum da birvaxt.
Atamın üzüdü baxdığım bu üz,
Atamın yoludu yolum da elə;
Dünyada atamın davamıyam mən,
Mənim davamımdı oğlum da elə.
Eh, mən gələcəyə gedirdim axı,
Keçmişə apardı gələcək məni…
Mən yaşda olacaq oğlum da birvaxt,
Güzgüyə baxanda görəcək məni.
SÖZ OYUNU
Bu dünya başımı aldatdı mənim –
Aldatdı kağıznan-qələmnən elə;
Mən söznən oynadım bir uşaq kimi —
Oynadım dünyaya gələndən elə.
Mən – ilham atına minən bir uşaq,
Belə uşaq olmaz, belə at olmaz;
Sözün də düşəri-düşməzi olur,
Yox, söznən bu boyda zarafat olmaz.
Mən sözü qoymuşam başımın üstə,
Mən sözü qoymuşam gözümün üstə…
Cəllad da bıçaqnan oynayır axı,
Şairlər soyulur sözünün üstdə.
Bir oyun başladım kağız-qələmnən,
Bıçağı-baltası çıxacaq bunun;
Yox, söznən bu boyda zarafat olmaz,
Yox, birgün xatası çıxacaq bunun.
