İndi bütün gözləməklər qapında ölüb.
Ta o gəlmir deyə, pəncərən kor qalıb,
qapın da ölüb.
Elə bil saçın da onu tapmaqçün
uzanır harasa… harasa gedir.
Sənin bədəninin yarısı evdədir,
geyinib yarısı harasa gedir.
Köynəyin ütüləyirsən əlin üşüyür,
Çıxıb getmək istəyirsən yox olur ayaqqabın.
Bilirsən, ömürdən doğma biri gedəndə
Üşüyüb tez evə girər çöl qapın…
Hə, asandı yaşamaq bu tikə-parça ömrü.
Bircə həmişə oturduğunuz skamya indi bir az soyuq, indi bir az kirlidi.
İndi xatirələrə toxunmaq onun yaş köynəyini
elektrik xəttindən asmaq kimidi.
