Metamorfoz
Körpücük sümüklərindən
sinən üstə addat məni,
sal məni döş qəfəsinə
qəlbinin dustağı elə.
Hörüyünlə quzu kimi
məni özünə hörüklə,
qaragül dərimi soydur
babanın papağı elə.
Həm and iç, həm də tapdala,
həm sev, həm də qürbətə köç,
həm sat, həm də uğrumda öl –
Vətənin torpağı elə.
Gözlərini çəkmə məndən,
gözlərin mənə yol çəksin…
məni göz qarası deyil,
gözünün lap ağı elə.
Nə istəsən elə məni,
nə istəsən elə, bircə
başıma qazan keçirmə…
qazanın qapağı elə.
Yazına zoğal çiçəyi,
yayına çobanəppəyi,
payızına budağının
düşən son yarpağı elə.
Arzun olum, bircən olum,
min birinci gecən olum,
məni şamlı Ələddinin
sehirli çırağı elə.
Saçının qaranlığında
əllərimi azıt mənim…
sağ əlimi al əlinə
saçının darağı elə.
Məndən çıxıb getməkdənsə,
həmişəlik itməkdənsə,
məni qıraq etməkdənsə,
bir bezin qırağı elə.
***
Belə də gecəmi olar –
Gözlərimə çimir getmir.
Sükut çöksə də gecəyə
Qulağımdan səmir getmir.
İsrafilin surudumu,
Şeytanın şeypurudumu,
Cin dambadurumudumu –
Göstərirəm dəmir, getmir.
Yalandımı, doğrudumu,
Qonaqdımı, oğrudumu,
Yalnızdımı, ordudumu,
Hay-haraynan gəlir, getmir.
Elegiya
Daha durnalardan el soruşmurlar,
Düzü, durnalar da görsənmir daha…
Kağız təqvimlərdən il soruşmurlar,
Kağız şikayətlər çatmır padşaha…
Daha məktublar da kağızdan deyil,
Hardasa darıxır bir poçt qutusu…
“Sevirəm”i hamı ağızdan deyir,
Kağıza yazılmır insan duyğusu…
Taxta mücrülərdə məktub yerinə
Bər-bəzək əşyası saxlanır indi.
Sirrini tapşırıb ağ göyərçinə
Məktub göyərçini göndərən kimdi?..
Qaçıbdır həyatın dadı-duzu da,
Kağız stəkanda çay o çay deyil…
Smayliklə yazılır daha yazı da,
Elektron təqvimdə yay o yay deyil…
Kağız cırılsa da, kağız qopsa da,
Yazılar pozanla pozulmur daha.
Şairlər kağıza şeir qoşsa da,
Şeirlər kağıza yazılmır daha.
Hanı əlyazmalar yanmır deyənlər?
Daha yandırmağa əlyazma yoxdur…
Kağız boşqablarda yemək yeyənlər,
Kağız üzərində yazandan çoxdur.
Dostsuzluq
Sən heç bilirsənmi, qırılmaq nədir,
Necədir şüşə tək sınıb-tökülmək?
Dost kəliməsinin yükü altında
Necədir əyilib, beli bükülmək?
Sən hardan biləsən bu ağırlığı,
Dünən yediyini bu gün unutdun.
Nə bu kəlimənin altına girdin,
Nə də bir küncündən, qulpundan tutdun.
Sən heç bilirsənmi, bilirsənmi, dost,
Necədir dar günün içindən keçmək?
Dar gündə tanıyıb dostu, düşməni,
Dar gündə sürgünün içindən keçmək?
Quzu qılığına girsən də hər gün,
Örüşün canavar örüşü imiş.
Sənin göz yaşların – timsah göz yaşı,
Öpüşün – Yəhuda öpüşü imiş.
Dostun atdığı daş baş yarmasa da,
Dostun atdığı söz ürəyi qırar.
Dost bilər axilles dabanın haqda,
Səni dabanından elə “dost” vurar.
Ağır çarmıxını “dostun” daşımaz,
Sən su istəyəndə, o da qan verər…
Ruhun dostsuzluqda sərgərdan gəzər,
Bədənin çarmıxda dostsuz can verər…