Mənmi bivəfa oldum, ya sənmi sevdin cəfa, atılan hər ox nişan aldı bizim sevdamıza? Yelin aparacağı qara arzular qarışdı torpağa, əzəmətli palıd olub, yel ilə aşdı yolumuza. Gecələr yuxu, gündüzlər nəşə çıxdı yoxa, sənli arzular itib gözdən, qarışdı sonsuzluğa…
Mən sənə savab, sən mənə günahtək baxanda şeytan da anladı müşkül məsələdir bu sevda. Qırışdı al yanaqlar, dən düşdü qara saçlara. Bir fəsildə qatlanmaq gərək bu qocalığa.
Məktub aparan göyərçinlər qalxmır havaya, illərlə yığılan həsrət ağır gəldi olmaya? Daha su çillənmir bu yollara, toz bağlansa da. Sən gəlsən, bütün dünya biləcək leysan yağsa da.
Dağın dağa rast gəldiyi bu kiçik dünyada, bir dəfə olsun yolumuz düşmədi eyni məkana. Hər cür cəfa, hər cür dərd yazılan bu alına tanrımı qıymadı bir cümlə sevgi yazmağa?..
Ay bədirlənir, ulduz sönür, hər an dilimdə dua, səni görmək üçün hər bəhanə ilə əl açıram Allaha. Fələyi bilmək olmaz, bir gün gəlsən məzarıma, bir çiçək də bəsdir ruhumun şad olmağına.
Eh nazlı yar, ey sevgili nigar, baxma yazdığıma. Səni son dəfə görməmiş ölməyi gətirmirəm ağlıma. Neyləməli? Şəhriyar, Müşfiqtək usta olmasam da, səni yazıram şeirlərimin ən gözəl parçalarına…
