Sən –canına tikan batırmırsan,
ağacda, kolda da olsan!
Mən –
öıümlə həyatın
arasından keçirəm,
düz yolda da olsam…
Sən –
təqvimi şərab kimi iyləyirsən,
görəsən, neçə şüşə
bəhanə var
axıb süfrəyə dağılmağa?..
Mən –
illərdə təmiz söz axtarıram,
oğlum Qələmə almağa…
Sən –
o dünyanı satın almısan,
mələklər yolunu gözləyir
cənnətdəki xüsusi nömrəndə.
Mən –
torpağın zibil qabına bənzədirəm qəbiristanı
insan tullantılarını görəndə…
