“Lacrimosa”
Qanla suvarılsa da
Çarmıx ağac olmadı.
Taclar tikan olsa da
Tikandan tac olmadı.
Qanla suvarılsa da
Çarmıx yarpaqlamadı.
Havada ölənləri
Kimsə torpaqlamadı.
Qanla suvarılsa da
Səhralar bağ olmadı.
Qolqofa təpə qaldı,
Böyüyüb dağ olmadı.
Qanla suvarılsa da
Torpaqda qan qalmadı,
Hopdursa da canına
Təşnəsi azalmadı.
Qanla suvarılsa da
Mismarlar yumşalmadı.
Biləklər qurusa da,
Kəndirlər boşalmadı.
Qanla suvarılsa da
Saçları Mariyanın,
Ağ saçı boyamadı
Rəngi qırmızı qanın.
Qanla suvarılsa da
Çarmıx bar gətirmədi.
Ömürlər kal qalaraq
Çarmıxda yetirmədi.
Şikayət
Qar yağdı güvənc yerimə,
Əlim-ayağım güməşdi.
İyirmi vatlıq lampanı
Elə bilmişəm günəşdi.
Ömrün qartal illərində
Qıyım dağlara çırpıldı,
Səsimə hay vermədilər
Hayım dağlara çırpıldı.
Külə körükçülük etdim
Qurularla höyüş yandım.
Məni öz içimdən yeyən
Qurdu o biri qurd sandım.
Əppəyə nə vicdan satdım,
Nə də mənliyə dəyişdim…
Gözəlliyi nə donlara,
Nə də ənliyə dəyişdim.
Tək qaldım, toyuqlar üçün
Toyuq hinində fal kimi,
Darvazalara vurulmuş
Dırnağa həsrət nal kimi.
Şərti şumda kəsəmmədim
Xışım kötüyə ilişdi.
Qarğaları qovammadım
Əlim tətiyə ilişdi.
Hər gələnə qucaq açıb
Urvatla yola salmışam.
Özüm piyada qalsam da,
Ağ atla yola salmışam.
Dostun noxtasını çəkdim,
Noxtamı əllərə verdi.
Gəmisinə mayak oldum,
Buxtamı sellərə verdi.
Meyvə ağacı olsam da
Susuz səhraya əkildim.
İuda öpüşləriylə
Yüz yol carmıxa çəkildim.
Dar ayaqda yaxınlar da
Mənə dar ağacı oldu.
Adını bilmədiklərim,
Yadlar qardaş, bacı oldu.
Çidarlandı ayaqlarım,
Dünəndən qaça bilmədim.
Qanadlarımı qırdılar,
Sabaha uça bilmədim.
Oxlovlara kündəsini
Yaymaq üçün peşqun oldum.
Xəmiri sıyıq olana
Urvalıq üçün un oldum.
Suallar
Görəsən, insanın ürəyindəki
Sevgimi qədimdir, nifrətmi qədim?
Görəsən, insanın mədəsindəki
Buğdamı qədimdir, çiy ətmi qədim?
Görəsən, insanın dili ucunda
Şirinmi qədimdir, acımı qədim?
Bir ana bətninin isti qucunda
Qardaşmı qədimdir, bacımı qədim?
Görəsən, ilk dəfə sükutu pozan
O səsmi qədimdir, sözmü qədimdir?
Doğru yolda olan, yolunu azan,
Görəsən əyri, ya düzmü qədimdir?
Dünya teatrının qoşa maskası
Sevincmi qədimdir, kədərmi qədim?
Yerin də, göyün də stixiyası
İnsanmı qədimdir, qədərmi qədim?
Görəsən, yaşadan, bir də, öldürən
Ümidmi qədimdir, ümidsizlikmi?
Görəsən ağladan, bir də, güldürən
Bilikmi qədimdir, bilgisizlikmi?
Bu yer kürəsinin qədim hinində
Yumurtamı qədim, toyuqmu qədim?
İlk çılpaq insanın dəri əynində
İstimi qədimdir, soyuqmu qədim?
İlk qoca qarının dişsiz ağzında
Duamı qədimdir, qarğışmı qədim?..
Qora bişirəndə, sərt ayazında
İsti yaymı qədim, sərt qışmı qədim?
Görəsən, insanın əməllərində
Savabmı qədimdir, günahmı qədim?
İlk dəfə tutduğu cod əllərində
Çiçəkmi qədimdir, silahmı qədim?
Həbsxana dünyanın gen hücrəsində
Zalımmı qədimdir, zülmmü qədim?
Qabilin Habili öldürməsində
Öldürmək fikrimi, ölümmü qədim?
Təbrizdən Tiflisə
“Caddələrdə rüzgar” mahnısının fonunda…
Hardasa Təbrizin caddələrində
ağlında eşq olan qəmzəli qızın
çadrası altından çıxan hörüyü
rüzgar tərpətdikcə çox özləyirdi…
Bəlkə də Tiflisə yağan yağışlar
gecəyarısında Təbrizə yağıb
o qızın kəpənək dodaqlarıyla
şərqi söyləyərək yol gözləyirdi…
Yenə də Təbrizdən Tiflisə sarı
bir cüt əl toxunmaq üçün uzanıb
uzaqdan uzağa xatirələri
üsulca sığalla əzizləyirdi…
Daha nə Təbrizdən, nə də Tiflisdən
sevgi məktubları yazmayıb heç kəs
Təbriz, Tiflis boyda saf sevgisini
kiçik ürəyində hey gizləyirdi…
